Unia Europejska kładzie nacisk na państwa członkowskie, aby zwiększać ilość plantacji energetycznych roślin. Dotyczy to również Polski, która według dyrektyw unijnych musi zwiększyć ilość upraw tych roślin w 2010 roku o 7,5 % w bilansie energetycznym, a w roku 2020 ma to być już 20 procent.

Rośliny energetyczne zaliczają się do biomasy, wraz z między innymi drewnem opałowym. Możliwości jego stosowania są jednak dość ograniczone, dlatego bardzo przydatne są rośliny energetyczne, które nie posiadają takich ograniczeń. To gatunki wieloletnie, z ich zbiorów można jednak otrzymać kilka razy więcej plonów niż z roślin jednorocznych. Gatunki takiego rodzaju roślin posiadają wiele zalet. Są to przykładowo odporność na szkodniki, duży przyrost na rok, wysokie wartości opałowe, a zarazem niskie koszty uprawy, a także prosta technologia zbioru i nieskomplikowane przechowywanie. Uprawa takich roślin posiada trzy etapy takie jak produkcja, dystrybucja i wykorzystywanie biomasy.

Spośród roślin energetycznych wyróżniamy między innymi wierzbę energetyczną.  Jest to krzewiasta roślina o małych wymaganiach środowiskowych. Wymaga jedynie odpowiedniej kwasowości gleby oraz jej nawodnienia. Zanim zasadzi się na plantacji tę wierzbę należy pobrać próbkę z gleby, aby ustalić, jakiego nawozu należy używać. Sadzi się ją wiosną, musi to być poprzedzone odchwaszczeniem, orką i bronowaniem gleby. Proces sadzenia może nastąpić ręcznie lub też maszynowo.

fot. Wierzba energetyczna - drewno.pl

Pęd młodej wierzby nazywany jest zrezą, ma on średnicę około 1 centymetra i długość od 20 do 25 centymetrów. Z jednej zrezy przez pierwszy rok wyrasta od 2 do 3 pędów, które należy ściąć zimą. W kolejnych latach ta liczba podnosi się do 40 – 60 łodyg. Pozyskiwanie drewna wierzbowego przebiega w trzech częściach -  jednorocznej, dwuletniej i trzyletniej, w których najbardziej wydajny jest ten ostatni, z jednego hektara takiej uprawy otrzymuje się około 10 -15 ton masy rocznie. Uprawę tej rośliny można prowadzić w sposób ciągły przez 25 lat.

Kolejną z roślin jest ślazowiec pensylwański, inaczej określany jako malwa pensylwańska. Pochodzi ona z Ameryki Północnej, nie posiada specjalnych wymagań glebowych. Jej zaleta jest odporność na wahania temperatur. Jest to roślina wieloletnia. Rokrocznie liczba jej łodyg wzrasta, może osiągnąć nawet liczbę 20 -30 nowych łodyg na każdy rok. Pędy są różnej wielkości, dochodzą nawet do 400centymetrów wysokości.

fot. Malwa pensylwańska - lukasz87_2011

Występują dwie odmiany tej rośliny – z dużą lub małą ilością liści. Kwitnie w okresie od lipca do września, owoce zaś dojrzewają w sierpniu oraz wrześniu. Rozpoczynając proces sadzenia należy odchwaścić glebę. Ślazowiec rozmnaża się poprzez sadzonki oraz nasiona. W maju następuje pierwszy zbiór plonów, kolejny jest między lipcem a sierpniem.

Wśród roślin energetycznych wyróżniamy miskant olbrzymi. To gatunek krzewiastej trawy. Pochodzi z Azji Środkowej oraz Południowo- Wschodniej. Nie ma on określonych wymagań glebowych. Przynosi dużo plonów, cechuje go bardzo szybki czas wzrostu i odporność na niskie temperatury. Roślina ta występuje w postaci dużych kęp, wyrastają z nich łodygi o długości od 2,5 do 3,5 metra. Miskant rozmnażać można poprzez kłącza lub też w laboratoriach.

fot. Miskant olbrzymi - miskantolbrzymi.net

Są to oczywiście tylko niektóre przykłady roślin energetycznych. Warto interesować się zakładaniem plantacji z takimi roślinami, ponieważ obecnie istnieje dużo opcji pozyskania dopłat na stworzenie farmy zajmującej się uprawą roślin energetycznych.