Tworzywa sztuczne to materiały wykonane z syntetycznych polimerów. Skala ich wykorzystania jest ogromna. W związku z tym powstaje globalny problem dotyczący konieczności zagospodarowywania coraz większych obszarów przeznaczonych na składowanie powstających w procesie ich eksploatacji odpadów. Recykling tworzyw polimerowych pozwala na odzysk wysokiej jakości surowców wtórnych.

Recykling materiałowy (mechaniczny)

Recykling tworzyw sztucznych dzieli się na dwa typy: materiałowy i surowcowy. Celem recyklingu materiałowego jest produkcja nowego produktu w procesie obróbki termicznomechanicznej bez naruszenia struktury chemicznej. Recykling mechaniczny polega na oczyszczaniu, mieleniu, rozdrabnianiu, topieniu i powtórnej granulacji materiału odpadowego. Produktem końcowym otrzymywanym w tym procesie jest regranulat (recyklat). Ta forma recyklingu jest najczęściej stosowana w przypadku butelek PET, opakowań foliowych oraz pojemników ze styropianu.

Recycling chemiczny (surowcowy)

W recyklingu surowcowym dokonuje się depolimeryzacji. Przeprowadza się ją za pomocą:

• metod termicznych: priolizy, zagazowania i hydrokrakingu,
• rozpuszczalników chemicznych: hydrolizy, aminolizy i alkoholizy (glikoliza, metanoliza).

W procesie depolimeryzacji z makrocząsteczek polimeru macierzystego otrzymuje się frakcję o niższej masie cząsteczkowej lub monomery. Uzyskany w ten sposób surowiec może być użyty do produkcji pełnowartościowych tworzyw. Może również być dodatkiem do wytwarzania innych substancji czy materiałów. Natomiast uzyskane w tym procesie odpady i pozostałości wykorzystywane są jako domieszki do paliw czy smarów.

Recycling energetyczny (spalanie)

Obróbka energetyczna polega na spalaniu odpadów polimerowych w piecach. W wyniku tego procesu dochodzi do wytwarzania energii. Recykling energetyczny wykorzystywany jest głównie w przypadku materiałów zanieczyszczonych. Ze względu na wysoki poziom emisji dwutlenku węgla, technologia ta stopniowo zaczyna być wycofywana na rzecz recyklingu materiałowego i chemicznego.

Recyklingowi energetycznemu nie należy poddawać tworzyw PCV, ponieważ w wyniku ich spalania do atmosfery przedostają się wysoko toksyczne dioksyny.

Tworzywa sztuczne charakteryzuje bardzo wysoka trwałość i odporność. Przykładowo zwykła torebka foliowa ulega degradacji przez około 120 lat. Składowanie odpadów polimerowych na wysypiskach ze środowiskowego punktu widzenia jest jedną z najniekorzystniejszych metod ich utylizacji. Zagrożenie przedostawania się toksyn do wód gruntowych i gleby można redukować poprzez recykling materiałów polimerowych.

Artykuł partnera